காதலர் தினத்தன்று தமிழ் சினிமா எமக்கு காண்பித்த புனித காதல் கதைகள்

“மச்சா அந்த பொண்ணோட ஃபுல் டீடெய்ல்ஸ் கலெக்ட் பண்றோம். நாளைல இருந்து ஃபாலோ பண்றோம்” என்பது தான் தமிழ் சினிமா ஹீரோக்களின் உயர்ந்த லட்சியமும் குறிக்கோளும். மற்ற எல்லா வேலைகளைவிடமும் முக்கியமான வேலையாகவும், வாழ்வின் நோக்கமாகவும் கொண்டு விடாமுயற்சியாக பெண்ணை துரத்தி, காதலித்து, அவர் மறுப்பை ‘அடிடா அவள, வெட்றா அவள, ஒதடா அவள தேவையே இல்ல’ என வன்முறையாக்கி, இறுதியில் அவரை அடைந்தே தீருவதே கோலிவுட் சொல்லிக் கொடுத்த ‘புனித’ காதல் கதைகள்.

 ‘ஸ்டாக்கிங்’கை தங்களது கடின உழைப்பின் மூலம் ‘நார்மலைஸ்’ செய்த தமிழ் சினிமா இயக்குநர்கள் இப்போது வெகுவாக மாறிவிட்டனர். ‘மௌன ராகம்’, ‘7ஜி ரெயின்போ காலனி’, ‘மின்னலே’, ‘பொல்லாதவன்’, ‘ஆடுகளம்’, ‘3’, ‘காதலன்’, ‘யாரடி நீ மோகினி’, ‘மயக்கம் என்ன’, ‘ரெமோ’, ‘சிவாஜி’, ‘குட்டி’ என அடிஷ்னல் சீட் வரை ‘ஸ்டாக்கி’ படங்களின் பட்டியல் நீளும். செல்வராகவனின் படங்கள் இதனை தெரிந்தோ, தெரியாமலோ ஊக்குவித்தே வந்துள்ளன. 

‘7ஜி ரெயின்போ காலனி’ காதல் என்ற போர்வைக்குள் ஒளித்துவைக்கப்பட்ட ஸ்டாக்கிங் கதைக்களம் கொண்ட திரைப்படம். ‘காதல் கொண்டேன்’ படத்தையும் இ்ந்த லிஸ்டில் தாராளமாக சேர்த்துக்கொள்ள முடியும். போலவே ‘மயக்கம் என்ன’ சொல்லவே தேவையில்லை. ‘வெட்ட’ச் சொனன ஒருவனை காதலனாக ஏற்று திருத்தும் கதை. ‘பொல்லாதவன்’, ‘ஆடுகளம்’ போன்ற வெற்றிமாறன் படங்களிலும், இந்த பிரச்சினைகள் இருப்பதை உணரமுடியும்.

‘ஸ்டாக்கிங்குக்கு’ தமிழில் ‘வாங்க பழகலாம்’ என புது வார்த்தையை கண்டுபிடித்து ‘சிவாஜி' படத்தில் பயன்படுத்தினார் ரஜினி. இப்படியான காதலை க்ளோரிஃபை செய்ததன் விளைவு தான் அண்மையில் ட்ரெண்டான ‘கில்லி’ படத்தின் முத்துப்பாண்டியின் காதல் சிலாகிப்பு. உண்மையில் தமிழ் சினிமாவில் பெரும்பாலான காதல் படங்கள் முத்துப்பாண்டி வகையறா நாயகர்கள் பார்வையிலிருந்து விரிந்தது தான். தனலட்சுமியின் (த்ரிஷா) சகோதரர்களைக்கொன்று, விருப்பமில்லை என சொல்லும் பெண்ணை செய்து அடைய நினைப்பதுதான் காதலா?

 முழுக்க முழுக்க பாதிப்புக்குள்ளாக்கப்பட்ட பெண்ணை குற்றப்படுத்துவதன் மூலம் பொதுசமூகத்தின் வரவேற்பை அறுவடை செய்த அச்சுறுத்தலான ‘டாக்சிக்’ வெற்றியே பிரதீப் ரங்கநாதனின் ‘லவ் டுடே’. அண்மையில் வெளியாகியிருக்கும் மணிகண்டனின் ‘லவ்வர்’ படம் இப்படியெல்லாம் ‘டாக்சிக்’கான ஆண்கள் இருக்கிறார்கள் என்பதை யதார்த்துக்கு நெருக்கமான படம்பிடிப்பு காட்டியிருக்கிறோம் என சொன்னாலும், அதன் முடிவு நச்சுத்தன்மை கொண்ட கதாபாத்திரத்தை ஹீரோவாக்கியிருப்பதும், பெண்ணை குற்றவுணர்ச்சிக்கு உள்ளாக்கியிருப்பதுதான் பிரச்சினை.

 பார்வையாளர்களுக்கே கோபம் வரும் அளவுக்கு நாயகியை டார்ச்சர் செய்யும் நாயகன் எந்த இடத்திலும் தனது தவறை உணர்ந்திருக்கவோ, காதலியின் உணர்வுகளுக்கு மதிப்பளித்திருக்கவோ மாட்டார். இறுதியிலும் கூட அப்பெண்ணின் உணர்வுகளுக்கு மதிப்பளித்து விலகாமல், தனது ‘ஈகோ’காரணமாக விலகி உணவகம் ஆரம்பித்து வாழ்க்கையில் முன்னேறுவதாக படம் முடியும். 

கடைசிவரை தனது தவறை உணராமல், எந்த பாதிப்புக்கும் ஆளாகாமல் வாழ்வில் வெற்றிபெறும் ‘டாக்சிக்’ காதலன் ஹீரோவாக போற்றப்படுவதும் அதனை உறுதி செய்யும் வகையில் திரையரங்குகளில் ஒலிக்கும் இளைஞர்களின் கைதட்டலும் தவறான முன்னுதாரணமல்லாமல் வேறென்ன? இப்படம் காதலர் தினத்தை முன்னிட்டு திரையரங்குகளில் வெளியாகியிருக்கிறது. ஆக ‘ஸ்டாக்கிங்’கில் இருந்து ‘டாக்சிக்’ நோக்கி நகரும் தமிழ் சினிமாவுக்கு கடிவாளமிடுவதோ அல்லது அதனை பாதிக்கப்பட்டவர்கள் பார்வையிலிருந்து கவனமாக கையாள்வதோ மிகவும் அவசியம்.